خواص مغناطیسی چدن خاکستری

خواص مغناطیسی چدن خاکستری بسیار متفاوت است، از نفوذپذیری کم و نیروی اجباری بالا تا نفوذپذیری بالا و نیروی اجباری کم. این تغییرات عمدتاً به ریزساختار چدن خاکستری بستگی دارد. افزودن عناصر آلیاژی برای به دست آوردن خواص مغناطیسی مورد نیاز با تغییر ساختار خاکستری حاصل می شودریخته گری چدن.

فریت دارای نفوذپذیری مغناطیسی بالا و کاهش هیسترزیس کم است. پرلیت درست برعکس است، دارای نفوذپذیری مغناطیسی کم و از دست دادن هیسترزیس زیاد است. پرلیت با عملیات حرارتی آنیل به فریت تبدیل می شود که می تواند نفوذپذیری مغناطیسی را تا چهار برابر افزایش دهد. بزرگ شدن دانه های فریت می تواند از دست دادن هیسترزیس را کاهش دهد. وجود سمنتیت چگالی شار مغناطیسی، نفوذپذیری و ماندگاری را کاهش می دهد، در حالی که نفوذپذیری و کاهش هیسترزیس را افزایش می دهد. وجود گرافیت درشت باعث کاهش ماندگاری می شود. تغییر گرافیت نوع A (گرافیت پولکی شکل که بدون جهت به طور یکنواخت توزیع می شود) به گرافیت نوع D (گرافیت ریز پیچ خورده با توزیع غیر جهت بین دندریت ها) می تواند القای مغناطیسی و نیروی اجباری را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. .

قبل از رسیدن به دمای بحرانی غیر مغناطیسی، افزایش دما به طور قابل توجهی نفوذپذیری مغناطیسی چدن خاکستری را افزایش می دهد. نقطه کوری آهن خالص دمای انتقال α-γ 770 درجه سانتی گراد است. وقتی درصد جرمی سیلیکون 5 درصد باشد، نقطه کوری به 730 درجه سانتی گراد می رسد. دمای نقطه کوری سمنتیت بدون سیلیکون 205-220 درجه سانتی گراد است.

ساختار ماتریسی گریدهای معمولی چدن خاکستری عمدتاً پرلیت است و حداکثر نفوذپذیری آنها بین 309-400 μH/m است.