انقباض در قطعات ریخته گری یک جنبه حیاتی است که به طور قابل توجهی بر کیفیت و یکپارچگی محصول نهایی تأثیر می گذارد. درک انواع مختلف انقباض مرتبط با مواد مختلف، مانند فولاد ریخته گریوچدنو همچنین عوامل موثر در ایجاد عیوب مانند حفره های انقباض و ترک های داغ، برای روش های ریخته گری موثر ضروری است.

انقباض در فولاد و چدن

هنگام بحث در مورد انقباض، تمایز بین دو ماده اولیه مورد استفاده در ریخته گری ضروری است:فولاد ریخته گریوچدن. هر دو ماده انقباض را نشان می دهند، اما مکانیسم ها و نرخ ها می توانند متفاوت باشند.

فولاد ریخته گری معمولاً تقریباً انقباض کلی را تجربه می کند1.5٪ تا 2٪از حالت مذاب تا شکل جامد آن. این انقباض در درجه اول به دلیل انقباض حرارتی مواد در هنگام سرد شدن است. در مقابل، چدن دارای نرخ انقباض بالاتری است، به طور کلی در اطراف2% تا 3%. انقباض اضافی در چدن را می توان به ترکیب آن نسبت داد، که شامل محتوای کربن بالاتری است که بر رفتار انجماد آن تأثیر می گذارد.

انقباض واقعی ریخته گری

انقباض واقعی به کل تغییر ابعادی اطلاق می شود که توسط ریخته گری از حالت مایع به حالت جامد نهایی آن تجربه می شود. این می تواند هم انقباض حجمی در طول خنک شدن و هم اثرات انجماد را شامل شود. طراحی و محاسبه صحیح هندسه ریخته گری برای تطبیق با این انقباض ضروری است، زیرا عدم انجام این کار می تواند منجر به عدم دقت ابعادی و به خطر افتادن خواص مکانیکی شود.

حفره های کوچک کننده و تخلخل

حفره های انقباض، همچنین به عنوان حفره های انقباضی شناخته می شوند، زمانی رخ می دهند که فلز مایع به دلیل تغذیه ناکافی در طول انجماد، قالب را پر نکند. این پدیده می تواند منجر به نقاط ضعف در ریخته گری شود و آن را در معرض شکست تحت بار قرار دهد. از سوی دیگر، تخلخل - که اغلب در ریخته‌گری‌ها دیده می‌شود - عمدتاً ناشی از گیر افتادن گاز یا تکنیک‌های نادرست ریختن است که می‌تواند یکپارچگی ساختار را بیشتر کاهش دهد.