فولاد ریخته گری یک اصطلاح کلی برای آلیاژهای مبتنی بر آهن است که برای تولید قطعات ریخته گری استفاده می شود که در طول انجماد دچار دگرگونی یوتکتیک نمی شوند. نوعی آلیاژ ریخته گری. عناصر آلیاژی اصلی فولاد چدنی آهن و کربن به عنوان عناصر اصلی و محتوای کربن 0-2٪ است. فولاد ریخته گری به سه دسته تقسیم می شود: فولاد کربنی ریخته گری، فولاد کم آلیاژ ریخته گری و فولاد ویژه ریخته گری.
1. فولاد کربن ریخته گری. فولاد ریخته گری با کربن به عنوان عنصر آلیاژی اصلی و مقادیر کمی از عناصر دیگر. ریخته گری فولاد کم کربن با محتوای کربن کمتر از 0.2٪، ریخته گری فولاد کربن متوسط با محتوای کربن 0.2٪ تا 0.5٪، و ریخته گری فولاد کربن بالا با محتوای کربن بیشتر از 0.5٪. با افزایش محتوای کربن، استحکام و سختی فولاد کربنی ریختهگری افزایش مییابد. فولاد کربن ریخته گری دارای استحکام، انعطاف پذیری و چقرمگی بالا و هزینه کم است. در ماشین آلات سنگین برای تولید قطعاتی که بارهای سنگین را تحمل می کنند، مانند پایه های آسیاب نورد، پایه های پرس هیدرولیک و غیره استفاده می شود.
2. فولاد کم آلیاژ ریخته گری. فولاد ریخته گری حاوی عناصر آلیاژی مانند منگنز، کروم و مس. مقدار کل عناصر آلیاژی معمولاً کمتر از 5٪ است که چقرمگی ضربه بیشتر و خواص مکانیکی بهتری از طریق عملیات حرارتی دارد. ریخته گری فولاد کم آلیاژ عملکرد بهتری نسبت به فولاد کربنی دارد که می تواند کیفیت قطعات را کاهش داده و عمر مفید را بهبود بخشد.
3. فولاد مخصوص ریخته گری. فولاد ریخته گری آلیاژی ساخته شده برای رفع نیازهای خاص دارای تنوع گسترده ای است که معمولاً حاوی یک یا چند عنصر با آلیاژ بالا برای به دست آوردن خواص ویژه خاص است. به عنوان مثال، فولاد پر منگنز حاوی 11٪ تا 14٪ منگنز در برابر سایش ضربه مقاوم است و بیشتر برای قطعات مقاوم در برابر سایش ماشین آلات معدن و ماشین آلات ساختمانی استفاده می شود. فولادهای ضد زنگ مختلف با کروم یا کروم نیکل به عنوان عناصر آلیاژی اصلی در خوردگی یا 650 قطعاتی که در شرایط دمایی بالای ℃ کار می کنند، مانند بدنه شیرهای شیمیایی، پمپ ها، ظروف یا محفظه های توربین بخار نیروگاه های با ظرفیت بالا استفاده می شوند.

